اگر نور طبیعی ورودی به خانه کم است، به این معنا نیست که باید در فضایی تاریک زندگی کنید. شاید باورتان نشود که مشکل کمبود نور طبیعی یکی از مشکلات بزرگ طراحان داخلی است که همیشه در تلاش حل آن هستند. در این بخش از مجله دلتا پنج ایده دکوراسیون را که به روشن شدن فضا کمک می‌کند، بخوانید.

قطعا بازسازی بنا راه حل کلی و اصولی در این مورد است. ایده هایی هستند که با انجام آن ها می‌شود دکوراسیون اتاق های تیره را تغییر داد. فضایی که به خوبی نورپردازی شده علاوه بر خواستنی بودن بر سلامت روحی ساکنین تاثیر مثبتی دارد. خانه روشن با تهویه مناسب هوا، سطح استرس را کاهش داده و حال خوبی به افراد می‌دهد.

با سفید شروع کنید

در تلاش برای روشن ساختن فضا اغلب افراد استفاده از آینه برای بازتاب نور به اطراف را بهترین گزینه می‌دانند. این فکر کاملا صحیح نیست. در واقع اولین چیزی که در روشن شدن فضا کمک شایانی می‌کند استفاده زیاد از رنگ سفید در دکوراسیون داخلی است. بهترین روش پراکندن نور در فضای اتاق، وجود رنگ سفید در سرتاسر محیط است. سفید بر خلاف اجسام بی رنگ، قابلیت انعکاس و بازتاب رنگ در فضا را دارد. بنابراین اگر به بازتاب نور و روشن شدن فضا نیاز دارید در قدم اول دیوار و سقف را به رنگ سفید درآورید. اگر از این تغییرات راضی نبودید به سراغ لوازم بروید. قاب عکس، مبلمان، پرده و ملحفه سفید را به فضا اضافه کنید.

چراغ های دیواری

استفاده از نورهای مصنوعی که به دیوار نصب می‌شوند لبه اشیا را روشن تر نشان خواهد داد. حتی اگر از چراغ آویز و نورهای سقفی زیادی در دکوراسیون استفاده شده است از چراغ های دیواری غافل نشوید. چراغی را انتخاب کنید که نور را به سمت پایین و بالا هدایت می‌کند. با چنین ایده ای اتاق های بدون پنجره هم روشن خواهند بود. اگر در نظر دارید پنل های روشنایی به سقف اضافه کنید، تعدادی از آن ها را نزدیک به دیوار نصب کنید تا نور به دیوار ها بتابد و کاغذ دیواری و کابینت ها برجسته به نظر برسد.

نور پردازی کابینت

نور یکی از مهم ترین عناصر طراحی داخلی است که می‌‌توان از آن بهره برد. نورپردازی زیر کابینت و کانتر ایده مناسبی است. درخششی که از زیر بازتاب می‌شود، آثار سایه را تعدیل می‌بخشد. این نوع نورپردازی بعد از اتمام ساخت و ساز خانه با استفاده از نوارهای ال ای دی ممکن است.
برای روشن کردن سقف در اتاقی تاریک مثل حمام یا انباری، از چراغ هایی استفاده کنید که با فاصله کمی از سقف آویزان می‌شوند. به این صورت نور ورودی از نورگیر را شبیه سازی خواهید کرد.
به عنوان یک انتخاب خلاقانه، از تابلوهای نورانی بهره گیرید. علاوه بر افزایش نور، اثری هنری را در مرکز توجه قرار می‌دهید. آباژور رومیزی در کنار مبلمان انتخاب مناسبی برای بازتاب نور بر دیوار است. چراغ های رومیزی برای حذف سایه های بالا و پایین وسایل انتخاب مناسبی هستند.

خنک سازی دکوراسیون با رنگ آبی یخی

نور طبیعی در قیاس با نور زرد لامپ های رشته ای، دمای کم تری دارد. بنابراین با استفاده از رنگ آبی در دکوراسیون رنگ آسمان را در زندگی تداعی کنید و دمای رنگ محیط را به تعادل برسانید. آبی یخی تا حد زیادی به رنگ های خنثی نزدیک است و به همین دلیل می‌توانید در کنار انواع رنگ های مدنظرتان از آن استفاده کنید.

به استقبال مشکی بروید

ممکن است متناقض به نظر برسد، اما استفاده از رگه هایی مشکی و زغالی رنگ با ایجاد کنتراست سبب برجسته شده نقاط روشن خواهد شد. در خطوط ضخیم پایه های آباژور، صندلی، قاب های عکس، طرح مبلمان یا فرش از مشکی یا آبی تیره استفاده کنید.

لامپ های حبابی را تعویض کنید

در کنار افزودن آبی یخی به دکوراسیون داخلی برای ایجاد تعادل می‌توانید از لامپ هایی با توان بالاتر و رنگ مهتابی استفاده کنید. لامپ های زرد و خورشیدی، در ذهن نور خورشید را تداعی می‌کنند. اما اگر فضایی روشن و بزرگ تر می‌خواهید لامپ های سفید را انتخاب کنید.

با نگاهی دقیق می‌توان گفت آموزش و پرورش در ارتباط مستقیم با معماری محل تحصیل است. با قرار گرفتن در فضایی که هوشمندانه و اختصاصی برای کودکان طراحی شده است، روند رشد و تحصیل آنان به گونه ای مطلوب پیش خواهد رفت. در این بخش از مجله دلتا به طراحی داخلی مهدکودک طراحی شده توسط استودیو طراحی Vudafieri-Saverino در چین پرداخته ایم.

معماری برای کودکان

 فضای مدارس در عصر حاضر نقش حیاتی در تحصیل کودکان دارد و در آموزش و سلامت روحیه کودکان بسیار موثر است. این اصول در طراحی های استودیو Vudafieri-Saverino حائز اهمیت است. این استودیو تاکنون هفتصد مرکز و در بیش از چهل کشور در سراسر دنیا طراحی کرده است. به عنوان نمونه ای از تلفیق این فلسفه با معماری به ایده طراحی چهار کودکستان در چین می‌پردازیم؛ دو مرکز در شنزن و دو مورد دیگر در سوجو.

شنزن با مساحت 2000 متر مربع کلاس ها و دفتر کارمندان را در خود جای داده است. طبقه های بالایی مختص بخش اداری، اتاق ملاقات، محل های آموزش و رستوران و همچنین کلاس آشپزی و ژیمناستیک که پذیرای افراد خانواده است. والدین می‌توانند شاهد بازی و آموزش کودکان باشند. امکان بازی در فضای آزاد برای کودکان فراهم شده است. نمای خارجی ساختمان با لوگوی نارنجی رنگ آن از دور نمایان است.

مهدکودک ویژه بازی و موسیقی

مهدکودکی که می‌خواهیم به آن بپردازیم به نام  Gymboree Play and Music در شهر میلان ایتالیا  و شانگهای چین واقع شده است. این مرکز دوره هایی برای نوزادان و کودکان زیر هفت سال برگزار می‌کند. هدف از برگزاری این دوره ها افزایش مهارت های شناختی و ارتباطی در دوران طفولیت است. درجریان بازی های مختلف که بر پایه گوش دادن به موسیقی، کلاس هنر، فعالیت های هنری و بازی های حل مساله است، هوش اجتماعی کودکان رشد خواهد کرد. طراحی مکان هایی با قابلیت افزایش کنجکاوی کودکان و همچنین تشویق آنان به آموزش مد نظر قرار گرفته است. این بنا بر اساس موضوع “سفر” از میان اشکالی با فرم، رنگ و مواد مختلف طراحی شد.

محیط های مختلفی از جمله اقیانوس، جنگل، کویر، قطب شمال، دره و فضا در این ساختمان بازآفرینی شد. با طراحی زمینه ای رویایی و جادویی، خیال پردازی در زندگی را برای کودکان شبیه سازی می‌کند. قرار گرفتن در موقعیت های مختلفی که این ساختمان ارائه می‌دهد، مانند تجربه زندگی کردن در دنیایی ناشناخته است.

بدون ترک محیط کلاس های آموزشی، بچه ها نشستن زیر سایه درخت را در جنگل تجربه می‌کنند. زیر آب غوطه ور می‌شوند. از اقیانوس می‌گذرند و بر بلندی تپه و کوه می‌دوند. در ادامه به کویر خشک و برهوت می‌رسند. تنها قهرمانان این ماجراجویی ها کودکان نیستند، والدین نیز در گشت و گزارها شریکند. ذوق و شوق کودکی در بزرگسالان نیز زنده می‌شود. به همراه فرزندان پتانسیل خلاقیت را در خود افزایش می‌دهند.

طرح اولیه

طرح اولیه این مهدکودک از خود کودکان الهام گرفته شده است. انتخاب رنگ های جسورانه در دکوراسیون داخلی، اشکال هندسی ساده و استفاده از مواد مختلف نشات گرفته از افکار کودکان است. طراحان این اثر می‌گویند: “سعی کردیم فضا را از چشم کودکان تعریف کنیم. محیطی که به جای تصویر احساس آن ها را به چالش بکشد به کودکان آزادی عمل دادیم تا بر بال تخیلات خود پرواز کنند. رویای کودکان ناب و بکر است. دنیا را مستقل از واقعیات، با توجه به خلاقیت و علایق خود تصور می‌کنند. فانتزی های ذهنی مهم تر از دانش است، چرا که دانش محدود است اما دنیای تخیل انتها ندارد. تخیل همان نیروی نامرئی و قدرتمندی که انسان را به حرکت وا می‌دارد.”

توکیو به دلیل ازدحام جمعیت و تراکم زیاد ساختمان ها، پر از خانه های کوچک با معماری خاص است. این بار سراغ خانه “بازتابش و کانی” در توکیو رفتیم. در این بخش از مجله دلتا در مورد این خانه چندضلعی بیشتر بخوانید.

خواست ساکنان خانه چندضلعی

این ساختمان در نزدیکی مرکز توکیو با زاویه ای تند، بین دو خیابان واقع شده است. این بنا، یک خانه کوچک جذابی به مساحت 44 متر مربع بین می‌باشد. مطابق قوانین طراحی و خواست مشتری برای داشتن فضای سبز دیوارهای خانه از چندین جهت برش داده شد. از این کاهش حجم به عنوان یک  نکته مثبت در طراحی استفاده شده است. خواست مشتری از یاماشیتا شامل سه مورد بود: محیطی سبز و هیجان برانگیز، حداکثر استفاده از زیربنا، پارکینگ سرپوشیده.

ساختار خانه چندضلعی

عنصر معدنی؛ کانی

در ساخت این خانه از مواد معدنی به عنوان مصالح ساختمانی استفاده شده است. کانی استفاده شده در نما، خصوصیات انتزاعی را با نیازمندی های بنا مرتبط ساخته است. مواد به کار برده شده در پنجره ها با توجه به نیاز قابلیت تغییر از حالت شفاف با مات را دارا می‌باشند. بدین گونه امکان عبور نور را فراهم می‌کنند. نمای ساختمان را نمی‌توان فقط یک سازه ساده در نظر گرفت. برش زدن دیوارهای خانه، مانند برش زدن الماس، با دقت تمام صورت گرفته است. بنا همانند ماده ای ارزشمند که از دل زمین بیرون کشیده، و حالا روی زمین به شکل بنایی چند ضلعی در آمده است.

بازتابش

با تابش نور از زوایای مختلف نمای دورنی دچار تغییرات بصری می‌شود. حرکت نور و سایه سبب به وجود آمدن فضایی پویا می‌شود. ساختار ساده آشپزخانه، کانتر، پله ها، زمین و سرویس بهداشتی با بخشی از ایده “بازتابش و کانی” خانه چندضلعی در تضاد است. سرویس بهداشتی، در طبقه سوم شامل آینه ای است که هدف اصلی را در بخش “بازتابش” و “کانی”، از لحاظ فرم و متریال پشتیبانی می‌کند.

مینیمالیسم

جمله “کمتر، بیشتر است” تعریف دقیقی از خانه چندضلعی است. اسم این خانه “بازتابش و  کانی” گذاشته شد. بنایی در پایین شهر ناکانو، بخشی در توکیو که به سختی به 480 فوت می‌رسد. یاسوهیرو یاماشیتا، طراح خلاق این خانه، در استفاده از مواد مدرن صنعتی و حفظ کارایی فضا موفق بوده است.
به دلیل مساحت کم زیر بنا از تمام وجوه خانه بهره گرفته شده است. برای طراحی داخلی این خانه باید از سبک مینیمال بهره برد. خانه با امکانات مورد نیاز برای سکونت و زندگی یک خانواده مجهز شده است. لوازم خانه و مبلمان با توجه به در نظر گرفتن فضاهای خالی ساخته شده اند. بدین صورت با طراحی داخلی هوشمندانه خانه بزرگ تر از آن چه هست به نظر می‌رسد.

طراحی این خانه بسیار تحسین شده و طراح نیز جوایزی برای این خانه چندضلعی دریافت کرده است. مجلات برجسته به بررسی معماری خاص این خانه پرداختند. استفاده از مواد معدنی و سنگ های ارزشمند نقطه عطفی در معماری مدرن محسوب می‌شود. بازتابش و کانی نه فقط برای زندگی یک شخص که برای خانواده نیز مناسب است.

زندگی در فضاهای کوچک به معنای قربانی کردن خوشی و تحت فشار بودن نیست. می‌توان از کیفیت لذت برد و کمیت را اولویت قرار نداد.

با استفاده از عناصر پاییزی و رنگ های گرم، پاییز را به خانه بیاورید. ایده های ما را در مجله دلتا بخوانید و الهام بگیرید.

رنگ های پاییزی

زرد، طلایی، کرم، نارنجی، سایه های نارنجی و تناژهای قهوه ای، پالت رنگی پاییزی را تشکیل می‌دهند. با استفاده از این رنگ ها پاییز را به خانه بیاورید. طرح روکش مبلمان، نقاشی یک دیوار از اتاق، به کار بردن کاغذدیواری و کفپوش چوبی المان هایی هستند که می‌توانند شما را در رسیدن به مقصودتان یاری کنند.

در دکوراسیون داخلی اتاق از مبلمان چوبی و اشیائی که در طبیعت پیدا می‌کنید استفاده کنید. دیوارها را با رنگ های گرم نقاشی کنید. کرم و زرد روشن که یادآور روزهای تابستان هستند، انتخابی مناسب برای اتاق پذیرایی محسوب می‎شوند. اگر فعلا” نمی توانید مبلمان خود را تعویض کنید، کاناپه را با روکش هایی به رنگ پاییزی بپوشانید. با الهام از برگ های پاییزی که رنگ های مختلفی دارند، از پارچه های چهل تکه استفاده و کوسن هایی با رگه های طلایی و آجری را به مبلمان اضافه کنید.

تغییرات کوچک

اگر نمی‌خواهید تغییر بزرگی در طراحی داخلی ایجاد کنید، از طبیعت کمک بخواهید. پاییز با برگ های خشک و نارنجی رنگ در دکوراسیون در ذهن تداعی می‌شود. از برگ های خشک، چوب های دارچین و میوه درخت کاج در دکوراسیون خانه خود استفاده کنید. روی قفسه های دیواری و کتابخانه ها جایی مناسب برای قرار دادن میوه کاج و بلوط است.

افزودن فقط یک المان با رنگ های پاییزی کافی است. یک نقاشی زیبا از درختان و نقش های پاییزی به دیوار بیاویزید. یک ظرف سفالی قهوه ای رنگ را با میوه های این فصل در کنار کدو تنبل هایی با سایزهای مختلف پر کنید. ظرف را در کنار چندین شمع روی میز ناهارخوری قرار دهید. برگ های خشک را به خانه بیاورید. برای تزیین قاب و شومینه از آن ها استفاده کنید. لوازم تزیینی مختلف را با توجه به رنگ های موجود در پالت پاییزی انتخاب و از سبدهای حصیری بافته به عنوان گلدان استفاده کنید. گل خشک شده، ساقه های طلایی گندم و شاخه های ظریف درخت را درون گلدان قرار دهید.

پاییز را به درون بیاورید

به زودی زمستان فرا خواهد رسید. با سرد شدن هوا و ماندن در منزل با طبیعت ارتباط کم تری خواهید داشت. از پاییز بهره ببرید و المان های چوبی را در دکوراسیون اضافه کنید. سایه های قهوه ای حسی از خانه های چوبی به شما خواهد داد. از پارتیشن های قهوه ای برای جدا کردن بخشی از اتاق استفاده کنید. با سرد شدن تدریجی هوا، باید به فکر گرم کردن خودتان باشید. پتوهای پشمی به رنگ بادمجانی و زرشکی را روی دسته های مبل قرار دهید. با ایده گرفتن از توصیه های ما و کمی خلاقیت، خانه خود را به سبک پاییزی درآورید.

موزه مارپیچی در نروژ، طراحی شده توسط شرکت بیگ، دارای معماری مدرن است. در این بخش از مجله دلتا، شما را بیشتر با این موزه آشنا می‌کنیم.

هیپنوتیزم می شوید

طراحی این موزه به صورت پیچشی، طرحی عجیب است بین انواع طراحی های مارپیچی و هندسی که در نروژ یافت می‌شود. در سال 2011 گروه طراحی بیارکه اینگلس، که با نام بیگ نیز شناخته می‌شود، پیشنهاد تلفیق یک پل پیچشی با موزه هنری را در اطراف اسلو  واقع در نروژ مطرح کرد. این پل برای دسترسی از یک سوی رودخانه پر پیچ و خم راندسلوا به سمت حاشیه دیگر طراحی شد.

اکنون پس از گذشت هشت سال، ساخت این سازه به اتمام رسیده است. این پل به عنوان اثری با معماری خاص و یک موزه گالری هنری محسوب می‌شود. این پروژه “تابیده” نامیده شد؛ موزه تابیده. پل مارپیچی مذکور در جوناکر، منطقه ایی جنگلی حدود 43 مایل دورتر از پایتخت واقع شده است. فضای اشغالی تخمین زده شده 1000 متر مربع است. بازدیدکنندگان برای عبور از عرض رودخانه امکان قدم زدن بر روی این زیرساخت کاربردی را دارند. همچنین می‌توانند از داخل پارک، به عنوان یک مجسمه ی عظیم، این سازه را تحسین کنند.

پل هیبریدی و موزه مارپیچی

بیارکه اینگلس میگوید این پل  یک پل هیبریدی یا پیوندی است. ترکیبی از معماری های سنتی در کنار یکدیگر؛ موزه، پل و مجسمه بزرگ قابل سکونت. اگر به این اثر به عنوان یک پل نگاه کنیم، دو حاشیه ی رودخانه را با چرخش نود درجه به هم مرتبط کرده است. رودخانه از میان بزرگ ترین پارک مجسمه اروپا می‌گذرد. اما چنانچه آن را یک موزه در نظر بگیریم، متوجه خواهیم شد که دو فضای متمایز را به هم متصل کرده است؛ یک گالری عمودی درونی و یک گالری افقی از نمای پانورامای سراسر رودخانه در بخش خارجی. هم چنین فضای سومی نیز از تلفیق این دو گالری ایجاد شده است، که تفسیری آشکار از اسم انتخاب شده است. فضای سوم در واقع همان نمای تابیده بیرونی است. پل همانند مجسمه ای بین سایر مجسمه های موجود در پارک است.

در قسمت میانی سازه شاهد پیچش نود درجه هستیم. این چرخش ساختاری باعث به وجود آمدن منظره ای دو گانه در داخل موزه شده است. با این چرخش ساده در ساختمان موزه عابران از سطح پایینی یک سمت رودخانه به تپه هایی در بخش شمالی پارک هدایت می‌شوند.

ساختمان موزه

این سازه از پنل های آلومینیومی چهل سانتیمتری و ترکیب بندی کرکره ای تشکیل شده است. پنل ها به گونه پشت هم ردیف شده اند تا بتوانند پیچش مدنظر را ایجاد کنند. ورودی جنوبی موزه، با آلومینیوم های شانزده میلیمتری شکل گرفته است. ساختمان به گونه ای احداث شده است که فضای اطراف را بازتاب دهد. زمانی که به قسمت خمیدگی نگاه می‌کنید، بازتاب طبیعت را روی پنل های آلومینیومی مشاهد می‌کنید. بازتاب درختان بر ساختمان این موزه، و همچنین انعکاس جریان رودخانه در قسمت تحتانی جلوه کاملی از هم رنگ شدن با طبیعت در این سازه است.

اینجا مکانی خاص برای ارائه و نمایش هنر است. دیوارهای موزه از کف تا سقف شیشه ای هستند. بازدیدکنندگان می‌توانند جنگل روبرو را بدون مزاحمت های بصری تماشا کنند. نوری که بی واسطه از بیرون به درون بازتاب می‌شود، با توجه به زمان های مختلف روز، تجربه متفاوتی را برای تماشاگران آثار هنری داخل گالری ایجاد می‌کند.

ژاپن پر از ساختمان هایی با معماری خاص است. افزایش جمعیت و شهرنشینی نیاز به آپارتمان نشینی را در مناطق شهری افزایش می‌دهد. به دلیل محدودیت فضا، معماران به سمت طراحی خانه های کوچک گرایش پیدا کردند. این بار در مجله دلتا به خانه قیفی در شهر توکیو می‌پردازیم.

خانه عشق شماره دو

“خانه عشق شماره دو”، اسم کلبه ای جمع و جور به مساحت 19 متر مربع است. این خانه توسط تاکشی هوساکا طراحی شد. به دلیل فرم قیف مانند سقف بنا، آن را به نام “خانه قیفی” نیز می‌شناسند. این ساختمان متناسب با نیازهای یک زوج طراحی شده است. این محل اقامتی بتونی شامل یک چارچوب اصلی است که به نورگیر گرد متصل شده است. نورگیر تعبیه شده در تمام طول سال نور خانه  را تامین می‌کند. به بیان تاکشی هوساکا، در طراحی این خانه اصول پنج گانه رومی که برای زندگی ایده‌آل در ویلا لازم است، بهره گرفته شده: اتاق مطالعه، سرویس بهداشتی، تماشاخانه، مکان سرو  و پخت و پز غذا و جایی برای گوش دادن به موسیقی.

خانه عشق در توکیو

هوساکا 10 سال در خانه ی قبلی خود به اسم “خانه عشق” زندگی کرد. در سال 2015، استاد دانشگاه هنر و معماری واسدا شد. مسافت چهل کیلومتری را از خانه تا دانشکده هر روز با قطار، حدود سه ساعت، سفر می‌کرد. بنابراین به فکر ساخت “خانه عشق شماره دو” در توکیو افتاد. وی صاحب زمینی کوچک در توکیو بود، لذا فورا دست به کار شد و طراحی خانه ای دو طبقه را آغاز کرد.

 “همسرم در آن زمان مشغول خواندن کتابی پیرامون “دوران ادو” بود. در این کتاب به خانواده ای اشاره می‌شود که در خانه ای 9.6 متر مربعی به نام “ناگایا” زندگی می‌کنند. بعد از خواندن کتاب، همسرم معتقد بود 18 متر مربع برای ما دو نفر فضای زیادی است. بنابراین نظرم عوض شد، و خانه ای یک طبقه طراحی کردم.” تمام اجزای کره زمین ، برای مثال نور خورشید، باران، برف، حیوانات، گیاهان و انسان ها در این خانه جایی دارند. سکونت در چنین منزلی به معنای تمرکز بر اشغال فضای کم اما ارتباط ابدی با تمام دنیا در درون خانه است.

لذت 19 متری

هوساکا این خانه را برای خود و همسرش ساخته است. او میگوید هرروز به حمام در فضای باز می‌رود، با کیفیت بالایی به موسیقی مورد علاقه ش گوش می‌دهد، در ظروف سفالی غذا می‌خورد و کتاب می‌خواند. تمامی لذت های زندگی روزمره را در این خانه تجربه می‌کند. در شبیه سازی ها مشخص شد که سه ماه زمستان خورشید به صورت مستقیم به درون این خانه نمی‌تابد. هوساکا در ابتدا نا امید شد. اما اندکی بعد با دقت به بناهای مناطق اسکاندیناوی تلاش کرد تا دیوارهای منحنی برای سقف طراحی کند و پنجره های سقفی در آن جای دهد. در طرح نهایی سقف به فرم قیفی شکل با منفذی دایروی و متحرک طراحی شد. بخش متحرک تعبیه شده در قسمت نورگیر نور کافی را به داخل هدایت می‌کند. در فصل تابستان، نور خورشید به طور مستقیم به دورن می‌تابد و حس دلپذیری در ساکنین ایجاد می‌کند.

فرم در خدمت نیاز

دیوارهایی که به سقف می‌رسند، شامل دو بدنه به شکل هایپربولیک هستند. این دیوارها در اندازه های متفاوت تولید شده اند و فرم سهموی آن ها کمتر شده است. بیش تر قوس دیوارها در قسمت های بالایی، نزدیک به سقف وجود دارد. برآمدگی های سقف، تا حد ممکن هموار شده است تا ظاهر خانه به یک ساختمان معمولی  شبیه شود و ناهماهنگی در نمای ساختمان های منطقه ایجاد نشود.  هفت دیوار کوتاه در اسکلت اصلی ضد زلزله، وجود دارد که خانه را به سه قسمت تقسیم می‌کند.

بخش های خانه شامل اتاق پذیرایی، آشپزخانه و اتاق خواب هستند. ضخامت دیوارهای بتی در نواحی انتهایی و پایینی دیوار تا پانزده میلی متر مربع کاهش داده شدند. این کاهش ضخامت صورت گرفته است تا بتوان در آشپزخانه قفسه و کانتر قرار داد. اسکلت خانه در کنار کارکرد خود، به شکل نیمکت فرم دهی شده است.

ارتباط مستقیم با توکیو و طبیعت

“وقتی پنجره جلویی را باز می‌کنیم با خیابان روبرو می‌شویم. رهگذران با ما صحبت می‌کنند. کودکان دست هایشان را روی زمین می‌گذارند و داخل را نگاه می‌کنند. سر میز شام سگ هایی که در حال رد شدن هستند را نوازش می‌کنیم. با نگاه به پیاده روی سرسبز و پر گل روبرویی، تصور می‌کنیم یه باغچه در حیاط خانه داریم. در این خانه قیفی، توکیو را از نزدیک لمس می‌کنیم.” زمانی که این ساختمان احداث شد، خانه عشق قبلی به آتلیه طراحی و ویلای تفریحی این زوج تبدیل شد. خانه عشق مسکنی دوست داشتنی برای هوساکا و همسرش بود. در ابتدا از نقل مکان احساس ناراحتی می‌کردند، اما پس از گذراندن وقت در خانه قیفی، شادی و لذت جای دلتنگی را پر کرد.

خانه درختی، مشهور به خانه آرامش در ژاپن طراحی و پیاده سازی شده است. این سازه عایق صدا بوده و طرحی شبیه بیشه دارد. در مجله دلتا شرحی مختصری از این خانه درختی را بخوانید تا بیشتر با این کلبه آرامش آشنا شوید.

انقلاب آرامش

خانه درختی بی صدا و آرام توسط جان لویس و شرکت Quiet Mark طراحی شده است. جان لویس در سال 2014 در پروژه “انقلاب آرامش” همکاری خود را با Quiet Mark آغاز نمود. هدف از این پروژه افزایش آگاهی مصرف کنندگان در رابطه با کیفیت صدای خوب بود. آن ها در تلاش برای ایجاد عصری جدید در تکنولوژی اندازه گیری صدا در بازار بودند.

خانه درختی ایده آل

جان لویس به همکاری شرکت مذکور خانه ای را تحت عنوان “خانه درختی آرامش” طرح ریزی کرد. از این طرح با نام “خانه ایده‌آل” پرده برداری شد. نمایش خانه ایده‌آل بزرگترین و طولانی ترین رویداد در بریتانیا است. این رویداد شامل شرکت های بزرگ و جوایز متعددی است. این خانه بلوطی وقف آسایشگاه کودکان به منطقه ای در جنوب شرقی انگلستان شد.

این آسایشگاه مکانی است برای تسکین دادن به کودکان و نوجوانانی که دچار بیماری های لاعلاج هستند. آسایشگاه خانه درختی پذیرای 280 کودک و نوجوان زیر 25 سال است. تمام اعضای خانواده افراد بیمار می‌توانند از محیط خانه استفاده کنند. فضای درونی خانه محیطی مهیج و آرام برای خانواده ها و کودکان است. امکان بازی، گذران وقت و استراحت در این مکان فراهم شده است. حتی در شرایط نمایشگاهی هم، درون این خانه حس آرامش جریان داشت. درست مانند خانه های درختی دوران کودکی، گویی در نقطه ای خلوت گوشه انباری یا بالای درختی بزرگ پنهان شده ایم.

یکی از دلایل شهرت این خانه ساختار الوارهای چوبی منحنی شکل آن است. طراحی سازه بازتابی از محیط طبیعی است. استفاده از چوب و گیاه در نما، افراد را به ارتباط بیشتر با فضای بیرونی ترغیب می‌کند.

خانه درختی یا درخت بلوط

فرم خانه به عنوان نمادی از یک بیشه است. تنه های بزرگ درخت مانند پیله شاخه های کوچک و ظریف را در بر گرفته اند. سطح بنا از زمین فاصله دارد. خانه و زمین به وسیله راه پله به یکدیگر مرتبط شده اند. تراش پایه های چوبی خانه به صورت منحنی مقعر  است. به همین دلیل زمانی که از داخل به پایین نگاه کنید مانند این است که در یک پوشش گیاهی پر از برگ و شاخه ها غوطه ور هستید.

به خاطر موقعیت قرارگیری خانه که در قلب جنگل است، بازدیدکنندگان سکوت عمیقی را تجربه خواهند کرد. محیط بیرون خانه به عنوان آرشیوی از صدای حیوانات و حیات وحش عمل می‌کند. پس از قرار گرفتن در این خانه درختی افراد متوجه حجم بالای نویز در زندگی شهری و پر سر و صدای روزمره خواهند شد.

مقابله با آلودگی صوتی

هرروز به شیوه های مختلفی در معرض آلودگی های صوتی قرار داریم. نویزها به طور ناخودآگاه اثرات منفی بر جسم و روح می‌گذارند. وقتی صحبت از لوازم الکتریکی پیش می‌آید همگی بر این باور هستیم که توجه به کاهش مصرف باید در اولویت قرار گیرد. چنانچه راه گریزی از خرید برخی لوازم نداریم، بهتر آن است که هنگام تصمیم گیری محصولی کم خطرتر را خریداری نماییم. جان لویس و Quiet Mark تلاش کردند افراد را در مورد خطرات آلودگی صوتی آگاه سازند. در راس دغدغه های آن ها طراحی خانه ای بود که از ورود نویز به داخل جلوگیری کند.

مهم ترین ویژگی که در طراحی این خانه درختی در نظر گرفته شده است عایق بودن آن در برابر صوت است. برای کاهش نفوذ صدای خارجی در ساختار دیوارها، کف و سقف از بلوک های آکوستیک استفاده شده است. بیش از 80 درصد از مواد به کار رفته در این بنا از مواد قابل بازیافت و ارگانیک است.

بسیاری از سازه های نمایشی در پروژه های مختلف به گونه ای طراحی می‌شوند که برای همان پروژه ی خاص قابل استفاده هستند.  پس از اتمام نمایش سازه ها برچیده می‌شوند. بنابراین در عمل بی مصرف خواهند بود. در پروژه های نمایشی مواد و مصالح زیادی دور ریخته خواهند شد. یکی از چالش ها در طراحی این خانه درختی، استفاده از موادی بود که طی هفت روز نصب شوند. همچنین موادی بادوام و با عمر طولانی نیاز باشند.

­­­وقتی به معماری مدرن فکر می‌‎کنید چه چیزی به ذهنتان می‌رسد؟ احتمالا خطوط درهم، تیز و طولانی یا ساختاری دور از ذهن، استفاده از مواد صنعتی جدید و چیزهایی شبیه به این موارد. اما این موارد برای تمام سازه های با معماری خاص صدق نمی‌کند. مثلا مرکز زرافه ای مراقبت از کودکان، بنای یادبود ایلیندن، خانه شفاف، خانه مکعبی و خانه صدفی که ما در این مقاله از مجله دلتا به شما معرفی می‌کنیم، با تصور عموم از معماری مدرن فرق می‌‎کند.

1. مرکز زرافه ای مراقبت از کودکان – فرانسه

ساخت این سازه فرانسوی در سال 2012 به پایان رسید. این ساختمان مرکز نگهداری از کودکان که شامل مجسمه هایی از حیوانات مختلف، از جمله یک زرافه غول آسا است. این زرافه به گونه ای طراحی شده که انگار ساختمان از وسط بدنش رد شده است. هدف از این طراحی تلقین حس حرکت و ایجاد خلاقیت در ذهن کودکان بوده است. در بخشی های دیگر ساختمان نیز مجسمه ای از خرس و کفشدوزک وجود دارد.

2. بنای یادبود ایلیندن – کروشفو، مقدونیه

ایلیندن بنای یادبودی ساخته شده در سال 1974 است که به انقلابیون و رزمنده های ایلیندن در شورش سال 1903 تقدیم شد. قسمتی از محوطه این ساختمان شامل مجسمه هایی استوانه ای به اسم “شکستن زنجیر” وجود دارد. این استوانه ها به صورت ردیفی و پشت سر هم به شکلی یکسان قرار گرفته اند و نمادی از آزادی بشریت و رها شدن از بند می‌باشد. درون سازه، مقبره‌ی نیکولا کارف، رئیس جمهور کروشفو و مجسمه ای از توزه پروسکی خواننده، قرار دارد.

3. خانه شفاف – توکیو، ژاپن

این خانه‌ی شفاف ژاپنی نور طبیعی را در تمام روز به ساکنان می‌دهد اما از حریم شخصی خبری نیست. بخش های مختلف این خانه درختی شفاف نه فقط از یکدیگر جدا نشده اند، بلکه به طرزی خاص با یکدیگر در ارتباطند. افراد می‌توانند صدای یکدیگر را از پایین و بالا و هر جای خانه بشنوند. پله ها متحرک و از جنس چوب است. اسکلت استیل و سفید رنگ ساختمان شباهتی به درخت ندارد اما تجربه زندگی در این خانه و ارتباط عمیقی که بین ساکنان ایجاد می‌شود الگوبرداری شده از جنس ارتباطی است که بدون وجود معماری های مدرن و مهندسی شده، گذشتگان ما با یکدیگر داشته اند.

خانه مکعبی – روتردام ، هلند

این سی و هشت خانه، توسط پیت بلوم طراحی شده اند. خانه های مکعبی شکل، چهل و پنج درجه کج شده اند و روی تیرک هایی به فرم شش ضلعی قرار دارند. هدف از این طراحی بهینه سازی فضا و توزیع بهتر اتاق ها بوده است. اما در واقع حدود یک چهارم از این فضای صد متری به دلیل موقعیت قرار گرفتن خانه بدون استفاده می‌ماند. این ساختار به عنوان نمادی از درختان و جنگل در سال 1984 احداث شد.

خانه صدفی – مکزیکو

خانه صدفی توسط خاویر سنوزیان با الهام از گائودی و فرانک لیود رایت، طراحی و در سال 2006 احداث شد. سنوزیان اسم این طراحی را “بیو آرشیتکت” گذاشته است. بنای مذکور دارای ظاهری نرم است که به موزاییک های شیشه ای رنگی منتهی می‌شود. این شیشه های رنگین با برخورد نور خورشید در اتاق پذیرایی رنگین کمانی زیبا می‌آفرینند.